Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Σε μια κατεστρεμένη Γη που ξεχειλίζει από θανατηφόρους και ευαίσθητους στους ήχους κυνηγούς, πιθανότατα εξωγήινης προέλευσης, οι Abbotts αγωνίζονται να επιβιώσουν σε μια έρημη πόλη της Νέας Υόρκης, σε μια νέα εποχή απόλυτης σιωπής. Καθώς ο νέος αυτός τύπος εισβολέα προσελκύεται από τον θόρυβο, ακόμη και ο παραμικρός ήχος μπορεί να είναι θανατηφόρος. Έχουν ήδη περάσει δώδεκα μήνες...
Εκείνο το Καλοκαίρι (2021)
Μου άρεσε και το παρακολούθησα μέχρι το τέλος. Σίγουρα η καλύτερη τουρκική παραγωγή του Netflix μέχρι στιγμής. Θα το βαθμολογούσα λίγο παραπάνω αλλά αισθάνθηκα το τέλος κάπως «άψυχο», χρειαζόταν κάτι περισσότερο για να κλείσει απολύτως σωστά. Όσον αφορά τη μουσική/σάουντρακ, ήταν θαυμάσιο,. Υποκριτικά, οι βασικοί ηθοποιοί έπαιξαν όμορφα τον ρόλο τους. Λατρεύω την υποκριτική ικανότητα...