Ξεκίνησα να βλέπω την ταινία με μεγάλες ελπίδες. Δεν υπάρχουν αρκετά ρομαντικά δράματα πια και μου άρεσε που περιγράφηκε ως «μια ιστορία στοιχειωμένης αγάπης». Λοιπόν ... ήταν σαν μια απογοητευτική ιστορία αγάπης για μένα. Χωρίς να κάνω spoilers, η μορφή αυτής της ταινίας περνά μεταξύ του ρομαντικού παρελθόντος και του τρέχοντος χωρισμού των δύο κύριων χαρακτήρων που απεικονίζονται...
Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...
Ο Ζωολογικός Μας Κήπος (2011)
"Ξέρεις, μερικές φορές το μόνο που χρειάζεσαι είναι είκοσι δευτερόλεπτα τρελού θάρρους. Κυριολεκτικά είκοσι δευτερόλεπτα απλά ντροπιαστικής γενναιότητας. Και σου υπόσχομαι οτι κάτι υπέροχο θα προέλθει από αυτό" Η ζωή του Benjamin Mee (Damon) αρχίζει να καταρρέει. Η γυναίκα του πέθανε, ο γιος του αποβλήθηκε από το σχολείο και εκείνος εγκατέλειψε τη δουλειά του. Με την ελπίδα να ξεκινήσουν...