Η ιστορία μου φάνηκε πολύ όμορφη και ταυτόχρονα μελαγχολική. Θα δώσω τη δική μου σύνοψη, σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να μάθει περισσότερα: Σε μια μικρή ρωσική πόλη, η Lera (Anastasiya Krasovskaya) αγωνίζεται να διατηρήσει μια ευτυχισμένη ζωή. Ο εν διαστάσει πατέρας της (Darius Gumauskas) είναι καταχρηστικός αλκοολικός και η μητέρα της Lera (Γιούλια Μαρτσένκο) βασίζεται σε αυτήν...
Υπόσχεται πάθος αλλά αποτραβιέται σαν συνεσταλμενη κοπελίτσα. Υπόσχεται μυστήριο και μετά ξεδιπλώνεται με χασμουρητό. Η φαση της παρατημένης φτωχουλας ...υποτονική και αβέβαιη και η ίδια αν τον ήθελε πραγματικά. Γενικά οι ηθοποιοί θυμιζουν δημοσίους υπαλλήλους που κάνουν το ωράριο τους. Δε μού άρεσε.
Μπρίτζερτον (2020)
Γενικά είμαι οπαδός των μυθιστορημάτων. Η Τζούλια Κουίν φημίζεται για το πνεύμα της και ο χαρακτήρας της - η Lady Danbury - είναι μια ιδιαίτερα αγαπητή και κλασική γυναικεία μορφή που πρωταγωνιστεί σε αυτή την ταινία. Όποιος έχει προσαρμόσει τα βιβλία της για το Netflix στερείται οποιουδήποτε πνεύματος σε τραγικό βαθμό. Το γράψιμο είναι απαίσιο και ασύμφωνο με τα μυθιστορήματα...