Τι να πούμε τώρα γι αυτή τη ταινία...πρόκειται για την 24η ταινία που σκηνοθέτησε ο Κλιντ Ίστγουντ και από τις λίγες στις οποίες δεν συμμετείχε ως ηθοποιός. Δύο κερδισμένα όσκαρ για τον Σον Πεν και τον Τιμ Ρόμπινς και άλλες 4 υποψηφιότητες. Η δύναμη της ταινίας εκτός από τα τρία μεγάλα ονόματα είναι οι σκοτεινοί χαρακτήρες που υποδύονται. Ο Τιμ Ρόμπινς ζει μέσα στις δικές του δυστυχίες...
Η Ληστεία της Στοκχόλμης είχε τη δυνατότητα να είναι μια σοβαρή, ιστορική ταινία, αλλά για κάποιο λόγο την έκαναν μια γελοία κωμωδία. Ο Ethan Hawke είναι ένας από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς, αλλά αυτή είναι μια από τις πιο αδύναμες ερμηνείες του που μπορώ να θυμηθώ. Δεν τον κατηγορώ ιδιαίτερα (εκτός από την ανάληψη του ρόλου) γιατί ο χαρακτήρας του ήταν ένα κακό αστείο. Γιατί...
Το Κόκκινο Σπουργίτι (2018)
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...