Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...
Την είδα χθες. Δε ξέρω από που προκύπτει αυτό το 6.7 της βαθμολογίας. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδιάφοροι, ακόμα και ο Χόπκινς υποτονικός. Η πρωταγωνίστρια Τζούλια Στάιλς σαν να μην υπήρχε στη ταινία. Το μόνο αξιοσημείωτο νομίζω ήταν το βαρύ mood της ταινίας, το οποίο λόγω του καιρού που εξελισοταν η ταινία, ήταν όντως "βαθύ" δραματικό
Pandora (2016)
Πάντα με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι Κορεάτικες παραγωγές μπορούν να κάνουν ταινίες τύπου Χόλιγουντ με ένα κλάσμα του προϋπολογισμού που έχουν συνήθως οι ταινίες του Χόλιγουντ. Το «Pandora» έχει το είδος της ταινίας καταστροφής και ως επί το πλείστον το κάνει αρκετά καλά. Η ταινία φαίνεται πολύ κομψή και ακριβής, έχοντας ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων που δεν φαίνεται καθόλου ψεύτικο....