Είχα πολλές προσδοκίες από αυτήν την ταινία, αλλά απογοητεύτηκα λίγο όταν την είδα. Νόμιζα ότι θα ήταν ένα αριστούργημα, αλλά δεν μου φάνηκε έτσι. Το πιο σημαντικό πράγμα για αυτήν την ιστορία είναι οι χαρακτήρες και το πρόβλημα είναι ότι οι ερμηνείες, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι αρκετά δυνατές. Δεν εννοώ ότι ο Μάγιερς και η Γιόχανσον είναι κακοί ηθοποιοί, αλλά νομίζω ότι ίσως...
Και ναι, αυτή πρέπει να είναι η καλύτερη ταινία του 2017. Έχει τα πάντα και τα έχει πολύ. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τις βραβεύσεις, το μυρίζεσαι οτι εδώ παίζεται κάτι μεγάλο. Εξαιρετικός όπως πάντα ο Γούντι Χάρελσον, πιθανόν να έπαιρνε κι εκείνος το Όσκαρ αν ο ρόλος του δε σταματούσε στη μέση της ταινίας. Ρεσιτάλ ερμηνείας και από τον Σαμ Ρόκγουελ που απέσπασε το πρώτο όσκαρ της...
Μια Ξεχωριστή Μέρα (1993)
Αν και ο Μάικλ Ντάγκλας ποτέ δεν με ενθουσίαζε στις ταινίες που πρωταγωνιστούσε, ομολογώ πως σε αυτή εδώ είναι εξαιρετικός και μάλιστα σε έναν ρόλο που δεν τον συνηθίζει, αυτόν του ψυχοπαθή που σταδιακά μεταμορφώνεται σε εγκληματία. Πολύ δυνατός και ο γίγαντας της ηθοποιίας Ρόμπερτ Ντιβάλ στον ρόλο του αστυνομικού. Πέρα από τις καλές αυτές ερμηνείες, η ταινία έχει σε όλη τη διάρκειά...