Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Αυτή η ταινία είχε μια φοβερή ιδέα και θα μπορούσε να ήταν υπέροχη, εκτός από το τέλος της. Το πρώτο θέμα είναι οτι ο Jaime Foxx υποτίθεται ότι είναι κακός, αλλά στο τέλος γίνεται ο καλός. Αφήνει ένα βιαστή παιδιών για να προωθήσει την καριέρα του και γίνεται ήρωας στο τέλος. Το δεύτερο, ο χαρακτήρας του Gerard Butler που υποτίθεται ότι είναι σούπερ ιδιοφυΐα που υπερτερεί μπροστά...
Jarhead 3: Η Πολιορκία (2016)
Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.