Παρόλο που είναι ακόμα μια χολυγουντιανή ληστεία με ομήρους στα πρότυπα της Σκυλίσιας Μέρας, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε οτι είναι καλοφτιαγμένη, με έξυπνο σενάριο και φυσικά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις παρουσίες των Ντάνζελ Ουάσινγκτον και Κλάιβ Όουεν και τη σκηνοθεσία του Σπάικ Λι που μας κάνει να προσπαθούμε να μαντέψουμε τι τελικά συμβαίνει σε όλη τη διάρκειά της ταινίας....
Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...
Ναυμαχία (2012)
Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...