Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Ο Russell είναι ο τέλειος ηθοποιός που παίζει τον Ben Wade φέρνοντας βάθος και ανθρωπιά σε έναν χαρακτήρα που έχει καθιερωθεί από νωρίς ως επικίνδυνος, αδίστακτος και παράνομος. Υπάρχουν ενδείξεις από την αρχή ότι ο Μπεν δεν είναι ο τυπικός κακός και ο Ράσελ κάνει εξαιρετική δουλειά στο να δείχνει τις σκιές ευγένειας και ευαισθησίας σε αυτόν τον χαρακτήρα διατηρώντας παράλληλα...
Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου (2017)
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...