Μια από τις αναμφίβολα επιτυχημένες ταινίες δράσης-φαντασίας της δεκαετίας του '90. Σήμερα, με δυσκολία βλέπεται, έχει όμως το στοιχείο καλτ γι αυτούς που έζησαν αυτές τις ταινές εν τη γεννέσει τους. Χαρακτηριστικό αυτών των ταινιών και γενικότερα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, είναι οτι πάρα το γεγονός οτι αναφέρονται στο μέλλον, δεν μπορούν να αγγίξουν καν τη πραγματικότητα...
Αν και η ιστορία μοιάζει με αυτή του Δια Πυρός και Σιδήρου, το αποτέλεσμα ούτε καν τη πλησιάζει καθώς βλέπουμε μια ακόμα ταινία που ο πρωταγωνιστής - πρώην στρατιωτικός που έχει αποσυρθεί και τα κάνει όλα με μια τρομερή άνεση - επιστρέφει για να αποδώσει δικαιοσύνη. Αλήθεια, πόσες φορές έχουμε δει αυτό το σενάριο; Είναι πολύ ενοχλητικό σε μια ταινία δράσης να βλέπουμε εξωπραγματικές...
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...