Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου
Ως μια ταινία επιβίωσης, δεν είναι κακή αλλά δεν φέρνει τίποτα νέο στο τραπέζι. Είναι κάτι περισσότερο από θρίλερ παρά τρόμου, γιατί πραγματικά δεν υπάρχει πολύ αίμα και θάνατος για να μιλήσουμε για τρόμο. Έχοντας αυτό στο μυαλό, η ανατροπή στο τέλος είναι μια ωραία έκπληξη αν και στις περισσότερες ταινίες αυτού του είδους, το τέλος είναι εύκολο προβλέψιμο. Υπάρχει ικανοποιητική...
Μετά (2019)
Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...