Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Από τις λίγες πρόσφατες ταινίες της φοβερής Μαρίζα Τομέι. Το κλίμα της ταινίας διατηρεί την αγωνία μέχρι το τέλος. Πολύ συναίσθημα, πολλά ανοιχτά μέτωπα δράματος και η πολιτιστική προσέγγιση πετυχημένη, ρεαλιστική και όχι ακραία όπως ίσως εισπαρχθεί από κάποιους. Στα must των σινεφίλ σίγουρα
Οι Περιπέτειες του Βαρώνου Μυνχάουζεν (1988)
Μακραν η πιο υπέροχη ταινία περιπέτειας και φαντασίας της δεκαετίας του '80 και προσωπικά η πιο αγαπημένη μου.. Ως παιδί ηταν η πρώτη ταινία που θυμάμαι να βλέπω και να με συγκινεί σε τοσο μεγαλο βαθμό που την επομενη μερα την περιέγραφα με απίστευτο ενθουσιασμό στους φίλους μου! Ενα παραμυθένιο αριστούργημα απο την αρχη ως το τελος που σε παρακινεί να ονειρευτείς πως γίνεσαι κι...