Αρκεί να πούμε οτι αυτή η ταινία είναι για αυτούς που θέλουν να δουν τον Άρνολντ να αντιμετωπίζει ένα διαφορετικό είδος πρόκλησης. Είναι ωραίο, μετά από όλο αυτό το διάστημα, να τον βλέπεις να παίρνει περισσότερες ευκαιρίες και να ωριμάζει ως ηθοποιός. Αυτό δεν αφορά βέβαια τους θαυμαστές του που θέλουν να τον δουν να κάνουν "κακά" πράγματα, τα οποία στη ταινία είναι λίγα και απλά....
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Η Κόρη του Ράιαν (1970)
Για μενα η ταινια υπηρξε ποιητικη ονειρικη με υπεροχες εικονες απο θαλασσα και μεσα σε αυτη τη αμμουδια η πρωταγωνηστρια να περπατα ψαχνωντας για κοχυλια η την αλλαγη της ζωης της . Οι ανθρωποι της εποχης το επαρχιακο περιβαλον του χωριου η πληξη ενος γαμου και ο ερχομος του ερωτα μεσα σε γαλαζιο τουλι που στη συνεχεια βλεπουμε να φευγουν τα χρωμματα και να ερχεται η πραγματικοτητα...