Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Ένα πρωτότυπο όνομα ταινίας, ένα ενδιαφέρον καστ ηθοποιών, και μια χημεία μεταξύ των τελευταίων, που δημιουργούν μια πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια... Στα υπέρ της ταινίας η έμμετρη χρήση συναισθηματισμων. Ταινία κοινωνική, συνάμα κωμική, δρόμου, μα κυρίως υλικό για κοινωνικό προβληματισμό... Όλα τα χαρισματικα παιδιά, είναι παιδιά που έχουν δικαίωμα στο όνειρο... Μέσα από την προσοχή...
Μια Ενοχλητική Αλήθεια 2 (2017)
Το "Μια Ενοχλητική Αλήθεια" του Davis Guggenheim του 2006 ήταν μια αποτελεσματική άσκηση ευαισθητοποίησης, εστιάζοντας στις "διαφάνειες" του Αλ Γκορ, όπως τις ονομάζει, στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Έντεκα χρόνια μετά, η συνέχεια εντείνει την κρίση: είναι περιττό να πούμε ότι καθώς το χρονοδιάγραμμα του ντοκιμαντέρ προσεγγίζει το παρόν, το φάσμα του Trump αναδύεται...