Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή δεν είναι μια «εύκολη» ταινία. Το Ναχίντ είναι ένα ωραίο παράθυρο στη ζωή μιας γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, αλλά είναι επίσης ένας ευαίσθητος προβληματισμός για τα διλήμματα και τις κρίσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό μας. Υπάρχει ένα είδος καταπιεστικής ατμόσφαιρας σε αυτή...
Ξεκινάω λοιπόν το ζάπινγκ χθες στην τηλεόραση από το Star. Μαχητές των δρόμων 5 λέει και λέω να ρίξω μία ματιά. Κυριολεκτικά στο πρώτο λεπτό της ταινίας ένα λεωφορείο πέφτει πάνω σε ένα συμβατικό αυτοκίνητο και αντί να διαλυθεί το αυτοκίνητο, ντελαπάρει το λεωφορείο και κάνει και καμιά δεκαριά σβούρες. Σοβαρολογείτε;;; Επόμενη στάση ΣΚΑΪ, έχει οι Άγγελοι Του Τσάρλι: Δράση πέρα...
Βασικό Ένστικτο 2 (2006)
Αρκετά καλή ταινία. Δεν την είχα δει, γιατί είχα επηρεαστεί από τις αρνητικές κριτικές. Διάβασα εδώ όμως τα σχόλια των αναγνωστών κι αποφάσισα να τη δω. Τελικά το κοινό έχει δίκιο κι όχι οι κριτικοί (αν και υπήρξαν και κάποιοι που έγραψαν συμπαθητικές κριτικές). Συνοψίζω: Βλέπεται όντως αυτόνομα κι έχει αινιγματικό-σκοτεινό τέλος (η απόλυτη ανατροπή).