Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Είναι κρίμα να βλέπουμε ταινίες να έχουν ως κύριο άξονα τα social media, σαν να μας είναι κάτι μακρινό η απρόσιτο ή σαν να είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσει το σενάριο τη πλοκή εκεί που θέλει. Η ταινία είχε τις προδιαγραφές, την ατμόσφαιρα, τους ηθοποιούς, τους διαλόγους και τη μουσική για να μας δώσει κάτι ξεχωριστό. Και πράγματι τα πρώτα 20 λεπτά έδιναν την αίσθηση ότι θα δούμε...
Πρέπει Να Μιλήσουμε Για Τον Κέβιν (2011)
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Lionel Shriver και δεν πρόκειται για πραγματική ιστορία. Από τις πολύ δραματικές ταινίες που υπάρχουν με πολλά τραγικά στοιχεία. Το πρώτο είναι αυτό καθεαυτό το γεγονός της ψυχρής εκτέλεσης 10 ανθρώπων από τον Κέβιν, συμπεριλαμβανομένων του πατέρα του και της αδερφής του. Το δεύτερο είναι η πολύ κακή σχέση του Κέβιν με τη μητέρα...