Η ταινία είναι αρκετά ερωτική όπως υποδεικνύει και το εξώφυλλο, αλλά με έναν περίεργο τρόπο. Δεν πρόκειται για αυτό που λέμε αποχρώσεις του γκρι, αλλά για έλεγχο και εξουσία πάνω σε κάποιον άλλο. Αφορά επίσης την αγάπη και το πώς σχετιζόμαστε μεταξύ μας - ή όχι. Είμαστε αποσυνδεδεμένοι, ακόμα κι όταν είμαστε τόσο κοντά και δήθεν σούπερ συνδεδεμένοι ; Υπάρχει περίπτωση να συμβεί....
Ξεκινάω λοιπόν το ζάπινγκ χθες στην τηλεόραση από το Star. Μαχητές των δρόμων 5 λέει και λέω να ρίξω μία ματιά. Κυριολεκτικά στο πρώτο λεπτό της ταινίας ένα λεωφορείο πέφτει πάνω σε ένα συμβατικό αυτοκίνητο και αντί να διαλυθεί το αυτοκίνητο, ντελαπάρει το λεωφορείο και κάνει και καμιά δεκαριά σβούρες. Σοβαρολογείτε;;; Επόμενη στάση ΣΚΑΪ, έχει οι Άγγελοι Του Τσάρλι: Δράση πέρα...
Paterno (2018)
Δεν πρόκειται να μιλήσω για την ταινία ως ταινία γιατί κατά τη γνώμη μου είναι άσκοπο. Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία. Επώδυνη, πικρή, μελαγχολική. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, αυτό που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε είναι αυτό που ήταν στο μυαλό του Joe Paterno. Τώρα έχουμε μια εύλογη, βαθιά ανθρώπινη εκδοχή της, στα μάτια του Al Pacino. Είδα έναν αξιοπρεπή άνθρωπο της γενιάς του να αντιμετωπίζει...