Ο Μελ Γκίμπσον σκηνοθετεί το δεύτερο οσκαροποιημένο του δημιούργημα 20 χρόνια μετά το Braveheart. Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του αμερικανού στρατιώτη Desmond T. Doss, μας μεταφέρει στην Οκινάουα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου ο συγκεκριμένος στρατιώτης γίνεται ήρωας παρά την άρνησή του να έχει όπλο μαζί του στη μάχη. Ο πρωταγωνιστής Άντριου Γκάρφιλντ τα καταφέρνει καλά...
Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.
Το Νησί των Καταραμένων (2010)
Πρόκειται για ένα θρίλερ που χτίζεται πολύ αργά. Πραγματικά αργό, τόσο αργό, που κάποιοι θα βαρεθούν. Και κάποιοι δεν θα φτάσουν ούτε στο τέλος. Προφανώς είναι θέμα γούστου. Ακόμη και το τέλος είναι χαμηλών τόνων και δεν θα ικανοποιήσει όλους, αν και είναι ένας έξυπνος τρόπος να τελειώσει μια ταινία, που πραγματικά με άφησε με το στόμα ανοιχτό! Ο Μάρτιν Σκορσέζε μπορεί να μας έχει...