Δεν είναι κακή ταινία, το μόνο πρόβλημα είναι ότι κανείς από αυτούς δεν μοιάζει να βρίσκεται στη θάλασσα για 119 ημέρες. Θα το θεωρήσω ως σφάλμα παραγωγής, για παράδειγμα, ταινίες όπως το Cast Away, το Life of Pi, ... οι ηθοποιοί σταδιακά μοιάζουν σαν να έχουν χαθεί στη θάλασσα για τόσο καιρό (αδυνατισμένοι, μαυρισμένοι , αφυδατωμένοι, με βρώμικα μακριά μαλλιά και βρώμικα σκισμένα...
Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά (1999)
Εξαιρετικη σατιρα.Γελας βλεποντας ακομα και συνανθρωπους σου να πεθαινουν.Ο Κουτρας με τη συνδρομη των αξιων συνεργατων του πετυχε το στοχο του. Διαπιστωσα οτι υπαρχουν μερικα κοινα στοιχεια με την καινουρια ταινια του Τζιμ Τζαρμους οι Νεκροι δεν Πεθαινουν.Ισως ο Τζιμ ειχε δει το μουσακα του Κουτρα πριν γυρισει την ταινια του με τα ζομπι.Ολοι εξαιρετικοι