Ο Μελ Γκίμπσον σκηνοθετεί το δεύτερο οσκαροποιημένο του δημιούργημα 20 χρόνια μετά το Braveheart. Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του αμερικανού στρατιώτη Desmond T. Doss, μας μεταφέρει στην Οκινάουα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου ο συγκεκριμένος στρατιώτης γίνεται ήρωας παρά την άρνησή του να έχει όπλο μαζί του στη μάχη. Ο πρωταγωνιστής Άντριου Γκάρφιλντ τα καταφέρνει καλά...
Αρκετά καλή ταινία. Δεν την είχα δει, γιατί είχα επηρεαστεί από τις αρνητικές κριτικές. Διάβασα εδώ όμως τα σχόλια των αναγνωστών κι αποφάσισα να τη δω. Τελικά το κοινό έχει δίκιο κι όχι οι κριτικοί (αν και υπήρξαν και κάποιοι που έγραψαν συμπαθητικές κριτικές). Συνοψίζω: Βλέπεται όντως αυτόνομα κι έχει αινιγματικό-σκοτεινό τέλος (η απόλυτη ανατροπή).
Το Φονικό Καρτέλ (2011)
Δεν ενθουσιάστηκα. Είχε κάποια καλά σκηνοθετικά στοιχεία, αλλά για χιλιοστή φορά θα δείτε το κλασικό σενάριο Κολομβίας, ναρκωτικών, βίας και εγκλήματος. Το οτι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, δεν το αλλάζει σε κάτι (θετικό τουλάχιστον). Ατελείωτοι σκοτωμοί, καλοί και κακοί να παλεύουν για εκατομμύρια δολάρια, Αν κάτι αξίζει αυτό είναι η πλοκή του, η οποία είναι και ο μόνος λόγος...