Τι να πούμε τώρα γι αυτή τη ταινία...πρόκειται για την 24η ταινία που σκηνοθέτησε ο Κλιντ Ίστγουντ και από τις λίγες στις οποίες δεν συμμετείχε ως ηθοποιός. Δύο κερδισμένα όσκαρ για τον Σον Πεν και τον Τιμ Ρόμπινς και άλλες 4 υποψηφιότητες. Η δύναμη της ταινίας εκτός από τα τρία μεγάλα ονόματα είναι οι σκοτεινοί χαρακτήρες που υποδύονται. Ο Τιμ Ρόμπινς ζει μέσα στις δικές του δυστυχίες...
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Ο Πεταλούδας (2017)
A man's quest for freedom.. Papillon στα γαλλικά σημαίνει πεταλούδα, σύμβολο ελευθερίας. Διάβασα αυτό το βιβλίο πολλά χρόνια πριν. Τα ριμέικ είναι συχνά δύσκολο να αξιολογηθούν από τους περισσότερους ανθρώπους, επειδή δεν θα μπορούσαν να είναι αντικειμενικοί χωρίς συναισθηματική προκατάληψη. Με μια γρήγορη κριτική, αυτή η ταινία έγινε εξαιρετικά. Υπήρχαν μικρές διαφορές σε αυτή...