Αυτή θα μπορούσε να ήταν μια πραγματικά στιβαρή ταινία δράσης - σίγουρα είχε αξιοπρεπή προϋπολογισμό και ένα δυνατό πρωταγωνιστή (μιλάω για τον Ντένζελ γιατί ο Κρις Πάιν ήταν ανέκαθεν ένα τίποτα ως ηθοποιός) - αλλά το κουραστικό σενάριο κατακλύζει τη δράση με περιττές τεχνικές λεπτομέρειες και βαρετή ανάπτυξη χαρακτήρων, ενώ το σκηνοθετικό σήμα κατατεθέν στυλ του Scott - φρενήρης...
Η ταινία αφορά ένα παιδί που φροντίζει τον πατέρα του, ο οποίος έχει άνοια και "ονειρεύεται" μέσα από τις αναμνήσεις του - όπως λέει ο τίτλος - τις ζωές που δεν έζησε. Απολύτως συναρπαστική παράσταση από τον Javier Bardem και ολόκληρο το καστ, και μια απίστευτα συγκινητική ιστορία, η οποία συγχωνεύει τα όρια της πραγματικότητας και του φανταστικού κόσμου. Το επίπεδο της δραματουργίας...
Το Απόλυτο Παιχνίδι (2013)
Θα μπορούσε να ονομαστεί και Η Απολυτη Μπούρδα. Ένας τελειωμενος πιτσιρικάς ξεγελάει το FBI και μια ολόκληρη οργάνωση διαδικτυακού τζόγου ενώ παράλληλα γίνεται εκατομμυριούχος. Πέρα από το σενάριο φαντασίας, ο εντελώς ατάλαντος ως ηθοποιός Τζάστιν Τίμπερλεϊκ σε πρωταγωνιστικό ρόλο, χάνεται στη σκιά του Μπεν Άφλεκ. Μετάνιωσα που δεν είδα το Jurassic World που έπαιζε την ίδια ώρα....