Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Σε ότι με αφορά, αυτή ήταν μια από τις καλύτερες παραγωγές του Γούντι Άλεν εδώ και χρόνια. Ασχολείται με ανθρώπους Ιταλούς και Αμερικανούς εγκλωβισμένους σε ποικίλες καταστάσεις στην αιώνια πόλη. Δεν είναι μόνο οι αστείες καταστάσεις, αλλά μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε πώς αυτοί οι άνθρωποι ξεφεύγουν από τις αντιπαραθέσεις για να ζήσουν μια κανονική ζωή. Από το απλό ζευγάρι...
Μακριά από τους Ανθρώπους (2014)
Την είδα χθες με αφορμή τη προβολή της στη ΕΤ2. Η ταινία είναι εξαιρετική σε όλα της, διαδραματίζεται το 1954 στην Αλγερία και αφηγείται την παράξενη ιστορία ενός Γάλλου κι ενός Αλγερινού καθώς η μοίρα φρόντισε να συναντηθούν. Οι πρωταγωνιστές Βίγκο Μόρτενσεν και Ρεντά Κατέμπ είναι απίστευτοι στην ερμηνεία τους. Τα σκηνικά της ερήμου είναι εντυπωσιακά και η σκηνοθεσία καταπληκτική....