Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...
Προσωπικά τη βρήκα χαριτωμένη. Δεν είναι η κωμωδία που θα πέσεις κάτω από τα γέλια, αλλά διαθέτει ένα κωμικό και πρωτότυπο σενάριο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γαλλικό χιούμορ έτσι όπως αποδίδεται, υπάρχει ωστόσο μια περιττή χρήση των ρατσιστικών διαλόγων μεταξύ των διαφόρων φυλών. Εκτός από τον κύριο ρόλο του ατυχή πατέρα, που υποδύεται εξαιρετικά ο Κριστιάν Κλαβιέ, πρέπει να πω...
Η Χώρα των Νομάδων (2020)
Το να είσαι φτωχός από επιλογή είναι πολύ διαφορετικό από το να είσαι φτωχός από ανάγκη. Το "Η Χώρα των Νομάδων" δεν είναι κακή ταινία, αλλά είναι πολύ υποκριτική ή τουλάχιστον μια πολύ αφελής ταινία. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που «ταξίδευαν» και κατακτούσαν τη Δύση το έκαναν αυτό όχι λόγω της επιθυμίας για περιπέτεια αλλά λόγω των τρομερών συνθηκών που ζούσαν. Απλώς ήλπιζαν...