Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Μια αηδία για ανώμαλα κι ανήθικα μυαλά,η υπεροχή του τίποτα με τοποθετηση ιστορικων μορφών σε ένα μπαχαλο μπλέντερ ιδεων του ψυχασθενή πληροφοριοδότη της παγκοσμιοποιημένης καθεστηκυίας τάξης των ανόητων εφευρετών της επικείμενης κολάσεως.Δειτε την και θα με θυμηθείτε την στιγμή εκείνη.
Η Νύχτα Των Αιχμαλώτων (2002)
Είμαι σίγουρος οτι πολλοί αιχμάλωτοι πολέμου θα ήθελαν να είναι στη θέση αυτών εδώ των Αμερικανών στρατιωτών! Αν και ο σκηνοθέτης αρχικά προσπαθεί να μας δείξει τις αντίξοες συνθήκες του στρατοπέδου, πάρα πολύ γρήγορα ξεχνιέται και παρουσιάζει ένα ιδανικό life style των αιχμαλώτων, σύμφωνα με τα πρότυπα του Hollywood. Οι φυλακισμένοι ζουν "ζωή και κότα", όλη μέρα ασχολούνται με...