Μία από τις πιο ασυναγώνιστα βαρετές και αδιάφορες ταινίες καταστροφών που έχει δει ποτέ ο κινηματογράφος. Κάνει την ομολογουμένως μέτρια και προβλέψιμη αντίστοιχη ταινία ηφαιστείου - το Η Κορυφή του Δάντη - να μοιάζει με αριστούργημα. Η ίδια η ιστορία είναι αδύναμη και όλες οι αμερικανικές ανοησίες και τα κλισέ του Χόλιγουντ σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί σπαταλάς τον χρόνο σου...
Λοιπόν η ταινία είναι καλογυρισμένη καλά σκηνοθετημένη με καλούς ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και με μία ατμόσφαιρα που αντικατοπτρίζει πειστικά τη δεκαετία στην οποία αναφέρεται. Όμως το σενάριο κινείται από την αρχή έως το τέλος στη σφαίρα της φαντασίας και ουσιαστικά η Σαρλίζ θερόν εμφανίζεται ως wonder woman ή μία θηλυκή james bond. Τα παραπάνω τα έχουμε δει δεκάδες...
Django, ο Τιμωρός (2012)
Γιατί ο Quentin Tarantino είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς σκηνοθέτες του 21ου (και του τέλους του 20ου αιώνα); Εξ αιτίας τέτοιων αριστουργημάτων. Ο Ταραντίνο αψηφά τους νόμους της ταινίας, τους πυροβολεί με τον δικό του τρόπο, όπως θέλει. Επικεντρώνεται πάντα στο είδος θρίλερ-δράσης από το Reservoir Dogs μέχρι το Inglourious Basterds. Ωστόσο, το Django Unchained είναι η πρώτη...