Για μενα η ταινια υπηρξε ποιητικη ονειρικη με υπεροχες εικονες απο θαλασσα και μεσα σε αυτη τη αμμουδια η πρωταγωνηστρια να περπατα ψαχνωντας για κοχυλια η την αλλαγη της ζωης της . Οι ανθρωποι της εποχης το επαρχιακο περιβαλον του χωριου η πληξη ενος γαμου και ο ερχομος του ερωτα μεσα σε γαλαζιο τουλι που στη συνεχεια βλεπουμε να φευγουν τα χρωμματα και να ερχεται η πραγματικοτητα...
Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου
Η Ένατη Πύλη (1999)
Εξαιρετική ταινία για λίγους. Ενδιαφέρουσα πλοκή που κρατάει αμείωτο ενδιαφέρον στον θεατή. Ο τζονι ντεπ όπως πάντα εξαιρετικός και από τη στιγμή που ο σκηνοθέτης είναι ο Πολάνσκι η ταινία είναι εγγύηση. Το τέλος ο σκηνοθέτης το άφησε να ερμηνευτεί από τους θεατές και δεν ήταν ξεκάθαρο, ωστόσο ήταν ανατρεπτικό. Ο συνδιασμος της μουσικής, των ερμηνειών και της πλοκής ήταν το κάτι...