Μια ταινία μπορεί να αφήσει αισθήματα με πολλούς τρόπους - χαρά, λύπη, έκπληξη ή οτιδήποτε άλλο - αλλά ο κοινός παρονομαστής των καλών είναι ότι όταν σβήνουν τα φώτα, νιώθεις ικανοποιημένος, οτι άξιζε το ταξίδι. Δεν ένιωσα όμως έτσι όταν τελείωσε η ταινία. Ναι, το νόημα το πιάσαμε: ένας ντετέκτιβ που ασχολείται με μια υπόθεση δολοφονίας μπορεί να αποκτήσει εμμονή. Είναι το βάρος...
Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...
Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι (2017)
Μια μητέρα νοικιάζει τρεις διαφημιστικές πινακίδες για να αμφισβητήσει τις αρχές προκειμένου να βρουν και να συλλάβουν τον δολοφόνο της κόρης της. Πραγματικά δεν μπορούσα να εντοπίσω έστω ένα πράγμα που δεν μου άρεσε. Ένα από τα καλύτερα στοιχεία αυτής της ταινίας είναι οτι είναι απρόβλεπτη. Με μια ιστορία σαν αυτή, νόμιζα ότι ήξερα πού κατευθυνόταν η ιστορία, αλλά ο σκηνοθέτης...