Μετα δυσκολίας μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία οικογενειακή, αφού το σενάριο πείθει ηλικίες με μονοψήφιο νούμερο. Ούτε και ο προφανής συμβολισμός της κούκλας πείθει. Προφανώς στην Αμερική το μοτίβο δουλεύει, αφού πληρώθηκαν τόσα μεγάλα ονόματα για να συμμετέχουν. Θα την έβλεπα μόνο παραμονή Χριστουγέννων το μεσημέρι με τη μικρή μου κόρη στα πρόθυρα ύπνου. Τίποτα παραπάνω
Να ξεκινήσουμε με τα θετικά. Η ταινία έχει άριστη σκηνοθεσία, εξαιρετική ατμόσφαιρα και σκηνικά, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Γυρίστηκε όντως στη Νορβηγία, όπου εξελίσσεται και η ιστορία και εκμεταλλεύεται άριστα τις τοποθεσίες της με αρκετές εντυπωσιακές λήψεις από ψηλά. Η ιστορία ωστόσο είναι τόσο συνηθισμένη. Ένας serial killer, ένας αστυνομικός με προβληματικό παρελθόν...
Δέκα Δολοφόνοι για τον Ντετέκτιβ Μάρλοου (1975)
Το Δεκα Δολοφονοι για τον Ντετεκτιβ Μαρλοου είναι μια μεγάλη γιορτή της απόλυτης πρωτοτυπίας του Ρόμπερτ Μίτσαμ. Αναγγέλλει επίσης την άφιξη του Ντικ Ρίτσαρντς ως υποσχόμενου νέου αμερικανικού σκηνοθέτη. Την ημέρα που το είδα, βρήκα τον εαυτό μου να περιγράφει ατάκες από σκηνές σε φίλους Είναι πράγματι, η πιο υποβλητική από όλες τις αστυνομικές ταινίες που γυρίστηκαν αυτή την εποχή...