Ενώ βρήκα το "Η Διαδοχή" τρομακτικό - μια ταινία που έχει πολλά κοινά με αυτή εδώ - θα δίσταζα να περιγράψω το Μεσοκαλόκαιρο ως τέτοιο. Έχει κι αυτό το μερίδιό της σε μια φρικτή ιστορία, αλλά η πιο γήινη φύση της επικεντρώνεται στον τρόμο και τα συναισθήματα του ανθρώπου. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και καταθλιπτικές ταινίες τρόμου που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Το ξεκίνημα...
Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Δεσποσύνη (2024)
Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...