Όπως συνήθως, μια τέλεια παράσταση από τη μεγάλη ηθοποιό Ιζαμπέλ Χούπερτ. Ίσως να είναι ο κύριος λόγος για τους θεατές να δούνε αυτήν (τη μάλλον περιττή κατά τα άλλα) ταινία ούτως ή άλλως. Υποθέτω επίσης, οτι ο Verhoeven και ο Birke θα μπορούσαν να εμπιστευτούν την Huppert, ότι κατά κάποιον τρόπο θα σώσει την υπερφορτωμένη πλοκή. Και ναι, το έκανε. Αρκετά καλά στη πραγματικότητα....
Μια από τις αναμφίβολα επιτυχημένες ταινίες δράσης-φαντασίας της δεκαετίας του '90. Σήμερα, με δυσκολία βλέπεται, έχει όμως το στοιχείο καλτ γι αυτούς που έζησαν αυτές τις ταινές εν τη γεννέσει τους. Χαρακτηριστικό αυτών των ταινιών και γενικότερα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, είναι οτι πάρα το γεγονός οτι αναφέρονται στο μέλλον, δεν μπορούν να αγγίξουν καν τη πραγματικότητα...
Ο Πλανήτης Των Πιθήκων (2001)
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...