Ο σκηνοθέτης Budreau κάνει μια πολύ ασυνήθιστη προσέγγιση στο θρίλερ της ομηρίας κάνοντας μια ταινία που δεν είναι πραγματικά τόσο συναρπαστική. Δε μοιάζει με το Σκυλίσια Μέρα με τον Αλ Πατσίνο, αλλά περισσότερο σε μια μελέτη χαρακτήρα του οποίου το έγκλημα κατέληξε να αλλάξει όχι μόνο την κατανόηση της εγκληματικής ομηρίας, αλλά και της σύγχρονης λαϊκής γλώσσας. Ο καθένας ξέρει...
Πρόχειρο δουλειά ανύπαρκτο σενάριο μάχες σώμα μας σώμα δίχως λόγο, το ιερό ξίφος ένα αποκριάτικο από τα jumbo, που ο ήρωας το παρατούσε όπου να ναι, λάθη στοιχειώδη! Πχ εκεί που τρέχει ο ήρωας με το ιερό ξίφος, (χαλιά σκηνή σαν να τον σήκωσαν από τα τσίπουρα για τη σκηνή!) Και έχει στο δεξί το ξίφος, αλλάζει η κάμερα και το έχει στο αριστερό! Μετά πάλι δεξί.. πολύ αχρειαστο φλας...
Πολιορκία στην Οδό Λιπέρτη (2019)
Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...