Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Αν σας άρεσαν άλλες ταινίες του συγγραφέα Nicolas Sparks, αυτή θα την απολαύσετε. Είναι ζεστή και απεικονίζει τι είναι να αγαπάς κάποιον άνευ όρων. Είναι ένα γλυκό και αισθησιακό καρδιοχτύπι ενός νεαρού ζευγαριού που αγωνίζεται να συναντηθεί ενώ ταυτόχρονα ο καθένας ακολουθεί τα όνειρά του. Η Σοφία, θέλει να ακολουθήσει το πάθος της για την τέχνη και ο Λουκ ακολουθεί το πάθος του...
Η Άφιξη (2016)
Μετά από μια ωρα τηλεθέασης, η Έιμι Άνταμς θα είναι η μόνη που θα καταφέρει να συνεννοηθεί με τους εξωγήινους. Τι πιο απίστευτο και παράλληλα προβλέψιμο; Θα θελαμε επιτέλους να δούμε κάτι με φαντασία σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Παρά την πολλά υποσχόμενη αρχή, θα βάλω ενα μεγάλο Χ