Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...
Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι πολύ καλός εδώ και ομολογουμένως του πάει ο ρόλος (και φυσιογνωμικά) αυτός. Άλλωστε, αυτός κρατά την ταινία μόνος του στα χέρια του, οι υπόλοιποι είναι απλά κομπάρσοι. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όσο και το τέλος (πράγμα σπάνιο, αλλά ποιός δεν θα θελε να μάθει τι απέγιναν οι δύο πρωταγωνιστές) αλλά υπάρχουν υπερβολές. Υπάρχει πολύ γυμνό (άχρηστο)...
Ημέρα Ανεξαρτησίας (1996)
Είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα ταινία. Νομίζω ότι αυτή είναι μια καλή πρώτη κριτική για να ξεκινήσω, γιατί από την κινηματογραφική σκοπιά την βλέπω ως μια κλασική παλιά Β-movie ... Απόλαυσα την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος, ακόμη και με όλα τα κλισέ, την έντονη αμερικανική πινελιά (όλα περιστρέφονται γύρω από την 4η Ιουλίου, την Ημέρα Ανεξαρτησίας) και τον μερικές φορές γελοίο...