Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή δεν είναι μια «εύκολη» ταινία. Το Ναχίντ είναι ένα ωραίο παράθυρο στη ζωή μιας γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, αλλά είναι επίσης ένας ευαίσθητος προβληματισμός για τα διλήμματα και τις κρίσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό μας. Υπάρχει ένα είδος καταπιεστικής ατμόσφαιρας σε αυτή...
Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Εμπόριο Λευκής Σαρκός (2007)
Συγκλονιστική ταινία...Σε καθηλώνει από την πρώτη στιγμή με τις ερμηνείες και την ωμότητα της άρρωστης κοινωνία μας....Θες να κλάψεις.. να ουρλιάξεις και να κάνεις κάτι και εσύ σε όλο αυτό το κακό που πλέον είναι ανεξέλεγκτο και μπορεί να είναι τόσο μα τόσο απλά ο φαινομενικά ήσυχος γείτονας σου η ενσάρκωση του χειρότερου εφιάλτη....