Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...
Δεν ενθουσιάστηκα. Είχε κάποια καλά σκηνοθετικά στοιχεία, αλλά για χιλιοστή φορά θα δείτε το κλασικό σενάριο Κολομβίας, ναρκωτικών, βίας και εγκλήματος. Το οτι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, δεν το αλλάζει σε κάτι (θετικό τουλάχιστον). Ατελείωτοι σκοτωμοί, καλοί και κακοί να παλεύουν για εκατομμύρια δολάρια, Αν κάτι αξίζει αυτό είναι η πλοκή του, η οποία είναι και ο μόνος λόγος...
Shogun (2024)
Περίμενα με ανυπομονησία τη νέα σειρά του Shogun, ειδικά ως θαυμαστής της πρωτότυπης σειράς με τον Richard Chamberlain. Αυτή η επανεκκίνηση ξεπερνά τον προκάτοχό της με πιο πλούσια εστίαση στους ιαπωνικούς χαρακτήρες, ενισχύοντας σημαντικά το δράμα. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του καστ έδωσε εξαιρετικές ερμηνείες, ο Cosmo Jarvis φαινόταν κάπως άκαμπτος και δεν είχε συναισθηματικό βάθος...