Παραμυθάκι με ωραίο περιτύλιγμα και ευτυχισμένες καταστάσεις, και με μερικές πινελιές πολέμου και μιας περίεργης ομάδας ανθρώπων, έτσι για να διαφέρει από όλες τις άλλες ρομαντικές ιστορίες. Παρόλα αυτά πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή η πλοκή δίνει μία ιδιαιτερότητα. Η Lily james δεν πείθει στο ρόλο της συγγραφέα ούτε ο Μίσιελ Χούισμαν στον ρόλο του αγρότη, αλλά υποθέτω σε αυτού του...
Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Τσαϊνατάουν (1974)
Ένας θρίαμβος ηθοποιίας, ιδιαίτερα από τον Jack Nicholson, ο οποίος είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ηθοποιούς αν και στο ξεκίνημα της καριέρας του, ο οποίος εκτελεί μία από τις καλύτερες ερμηνείες του. Δίνει ζωή στον χαρακτήρα του J.J. Gittes και υπάρχουν σκηνές στην ταινία σχεδόν τηλεπαθητικές, όπου ξέρουμε τι σκέφτεται χωρίς να χρειάζεται να μας πει. Η Faye Dunaway, νευρωτική...