«Ο,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο!» Θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος της ταινίας! Ή εναλλακτικά χωρίς πρόθεση σπόιλερ: Τι σου κάνουν τα παιδικά τραύματα! Πέρα από το χιούμορ, η ταινία είναι μια πανδαισία χρωμάτων και γεύσεων, που ευτυχώς ή δυστυχώς δε μπορούμε να γευτούμε! Οι ερμηνείες θα έλεγα ότι μοιάζουν αμήχανες κι ανολοκλήρωτες ακόμα και του Ρειφ Φαινς που ομολογουμένως...
Μια ταινια που μπορει να μην σου φαινεται δυνατη σε σεναριο αλλα παρα πολυ δυνατη σε μηνυματα ,συναισθηματα Μια ταινια διδαχης του τροπου ζωης που πρεπει να εχουμε μεταξυ μας αλλα και μεταξυ εμας και του ΘΕΟΥ ΜΑΣ.Ε να μεγαλο μπραβο σε ολους και ενα δυνατο ευχαριστω για τα τοσα δυνατα συναισθηματα που μου χαρισαν μεσα απο την ταινια τους ΠΕΝΤΕ ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΕΙΝΑΙ
Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής (2015)
Θα τη λάτρευα αν ήμουν στην ηλικία των 14-18. Μπορεί να αναφωνούσα και ένα "Ααααααααα", εντυπωσιασμένος με όλον αυτόν τον χαμό που γίνεται. Τώρα πια, με αφήνει όχι απλώς αδιάφορο, αλλά δυσαρεστημένο καθώς δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε έναν ώριμο θεατή. Ναι, την είδα, γι αυτό και μπορώ να εκφέρω γνώμη, αν και δε νομίζω οτι η γνώμη μου θα ήταν διαφορετική αν δεν την είχα δει, γνωρίζοντας...