Αν και ο Μάικλ Ντάγκλας ποτέ δεν με ενθουσίαζε στις ταινίες που πρωταγωνιστούσε, ομολογώ πως σε αυτή εδώ είναι εξαιρετικός και μάλιστα σε έναν ρόλο που δεν τον συνηθίζει, αυτόν του ψυχοπαθή που σταδιακά μεταμορφώνεται σε εγκληματία. Πολύ δυνατός και ο γίγαντας της ηθοποιίας Ρόμπερτ Ντιβάλ στον ρόλο του αστυνομικού. Πέρα από τις καλές αυτές ερμηνείες, η ταινία έχει σε όλη τη διάρκειά...
Η Τζόντι Φόστερ είναι καταπληκτική ως συνήθως παίζοντας μία μηχανικό αεροσκαφών, τη πρόσφατη χήρα και μητέρα ενός κοριτσιού, που αντιμετωπίζει τον τρόμο και τον φόβο καθώς βρίσκεται σε μία πτήση από τη Γερμανία προς τη Νέα Υόρκη: η κόρη της εξαφανίζεται και κανείς δεν παραδέχεται ότι την έχει δει ποτέ μέσα στο αεροπλάνο. Ηθελημένα ή όχι, η ταινία παίρνει τη βάση από το λατρεμένο...
Μπλε Ουρανός (1994)
Το μόνο ενδιαφέρον της ταινίας τελικά είναι ο tommy lee jones 30 χρόνια πριν. Η ταινία ξεκίνησε καλά, έχοντας ταυτόχρονα και κωμωδία και δράμα, μετά άρχισε να μπερδεύει πολλά θέματα στην υπόθεση, μετά έγινε φαντασίας με καταστάσεις σε καμία περίπτωση δεν θα συνέβαιναν στην κανονική ζωή και στο τέλος μας έδωσε ένα απότομο happy ending τραβηγμένο από τα μαλλιά. Ούτε η Τζέσικα λανγκ...