Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...
Ένα πολύ δυνατό σενάριο με πολλά μηνύματα, χωρίς Happy ending, με πολύ μυστήριο και φαντασία. Ο Nicolas Cage μέτριος αλλά σαφώς καλύτερος σε σχέση με τους αστυνομικούς ρόλους που κάνει κατά διαστήματα. Θεωρώ αστοχία και υπερβολή την εμπλοκή των εξωγήινων καθώς και πολύ ψεύτικες τις σκηνές με το διαστημόπλοιο και τον πλανήτη όπου μετοίκησαν τα παιδιά. Θα ήταν καλύτερο χωρίς αυτά...
Γλυκιά Ζωή (2007)
Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....