Ειλικρινά δεν βλέπω κάποιο μυστήριο, δεδομένου ότι πολλά - πάρα πολλά - αποκαλύπτονται από την αρχή. Όλη η ένταση στεγνώνει. Δεν υπάρχει δράμα στο δράμα. Η μόνη έκπληξη είναι ότι κάθε αρσενικός ρόλος είναι κι ένας υποψήφιος δολοφόνος-απατεώνας. Ακόμη και η μια μοναδική μεγάλη έκπληξη αποκαλύπτεται πολύ πριν αποκαλυφθεί. Δεν υπάρχει καμία σκέψη για το σενάριο. Η πρώτη χαζή σκηνή...
Θα ξεκινήσω με μια προειδοποίηση. Εάν είστε οπαδός ταινιών τρόμου, η ταινία μάλλον δεν θα σας αρέσει. Δεν είναι "Το Κάλεσμα", δεν έχει ξαφνικές σκηνές που τρομάζουν, γενικά είναι μια αργή ταινία. Δεν είναι τρομακτική με τον τρόπο που οι περισσότερες ταινίες τρόμου είναι τρομακτικές. Δεν σε φοβίζει. Είναι σίγουρα μια ταινία με ιδιαίτερο καλλιτεχνικό στυλ. Η Florence Pugh είναι απολύτως...
Η Δύναμη Του Κεραυνού (1995)
Λίγο αφότου ο Τσάκι Τσαν αποφάσισε να γίνει εμπορικός. Εκτός από πολύ καλό ξύλο, κάνει και τα υπόλοιπα πολύ καλά. Δε θα το παρεξηγήσουμε όμως πολύ, ήταν η εποχή της άνθισης αυτών των ταινιών δράσης με ήρωες χαρακτήρες που βαράνε χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό. Γουίλις, Σβανζενέγκερ, Σταλόνε, Βαν Νταμ, Σιγκάλ, Λούγκρν, Νόρις κτλ κτλ