Το "Μια Ενοχλητική Αλήθεια" του Davis Guggenheim του 2006 ήταν μια αποτελεσματική άσκηση ευαισθητοποίησης, εστιάζοντας στις "διαφάνειες" του Αλ Γκορ, όπως τις ονομάζει, στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Έντεκα χρόνια μετά, η συνέχεια εντείνει την κρίση: είναι περιττό να πούμε ότι καθώς το χρονοδιάγραμμα του ντοκιμαντέρ προσεγγίζει το παρόν, το φάσμα του Trump αναδύεται...
Ένα τίποτα με μόνο τηλεοπτικό κοινό που να μπορεί να την δει, το αμερικάνικο. Κι ενώ η αρχή φαίνεται ενδιαφέρουσα, η εξέλιξη προδίδει τη ταινία καθώς κινείται σε καταστάσεις που ΔΕΝ μας ενδιαφέρουν. Και δεν μας ενδιαφέρουν γιατί εντάξει, δεν είναι και τόσο σημαντικό ένα τέτοιο πείραμα για να μάθουμε και τα αποτελέσματα. Ίσως ο μόνος λόγος που τη δίνει κάποια βαρύτητα είναι οτι αναφέρεται...
Σκέφτομαι να Βάλω Τέλος (2020)
Τι να πω δε κατάλαβα τίποτα. Η ταινία φαινόταν λίγο κουλη απ'την αρχή αλλά έλεγα κάπως θα μας βάλει ο σκηνοθέτης στο νόημα. Αλλά οι σκηνές γινόντουσαν όλο και πιο ακαταλαβιστηκες και οι διάλογοι των πρωταγωνιστών: "τι θέλει να μας πει ο ποιητής"; Αν κάποιος έπιασε το μήνυμα της ταινίας ας μου το πει και μένα έτσι για να μου φύγει η απορία.. 2 ολόκληρες ώρες απορίας!..