Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Αν σας άρεσε το πρώτο Ψηλό Κορίτσι, θα απολαύσετε μάλλον και τη συνέχεια. Έχει σχεδόν τον ίδιο καστ και τον ίδιο διασκεδαστικό τόνο που είχε η πρώτη ταινία. Αλλά κατά τη γνώμη μου, αυτή εδώ κόβει μερικές από τις πιο έντονες άκρες της πρώτης ταινίας και κάνει τους χαρακτήρες πιο ήπιους και χαλαρούς. Οι ηθοποιοί πολύ μέτριοι, αλλά ας πούμε οτι κάνουν τη δουλειά τους. Αλλά το σενάριο...
Atomic Blonde (2017)
Λοιπόν η ταινία είναι καλογυρισμένη καλά σκηνοθετημένη με καλούς ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και με μία ατμόσφαιρα που αντικατοπτρίζει πειστικά τη δεκαετία στην οποία αναφέρεται. Όμως το σενάριο κινείται από την αρχή έως το τέλος στη σφαίρα της φαντασίας και ουσιαστικά η Σαρλίζ θερόν εμφανίζεται ως wonder woman ή μία θηλυκή james bond. Τα παραπάνω τα έχουμε δει δεκάδες...