Το Δεκα Δολοφονοι για τον Ντετεκτιβ Μαρλοου είναι μια μεγάλη γιορτή της απόλυτης πρωτοτυπίας του Ρόμπερτ Μίτσαμ. Αναγγέλλει επίσης την άφιξη του Ντικ Ρίτσαρντς ως υποσχόμενου νέου αμερικανικού σκηνοθέτη. Την ημέρα που το είδα, βρήκα τον εαυτό μου να περιγράφει ατάκες από σκηνές σε φίλους Είναι πράγματι, η πιο υποβλητική από όλες τις αστυνομικές ταινίες που γυρίστηκαν αυτή την εποχή...
Για μένα ήταν μία ταινία που περιέγραφε πολύ γλαφυρά τις αγριότητες των ναζί και τις αντιλήψεις τους για την ευγονία, τον εκ γερμανισμό περιοχών που θεωρούσαν δικές τους...χωρίς να παρουσιάζει αγριότητες κτλ. Πολύ καλές οι ερμηνείες, έντονες οι συναισθηματικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως η φιλία, ό έρωτας, η αντίσταση, η επιβίωση , ή οργή... Για μένα είναι πολύ ρεαλιστική...
Η Μαίρη Πόπινς Επιστρέφει (2018)
Οποιαδήποτε προσπάθεια remake ενός τέτοιου κλασικου αριστουργήματος, θέτει τον πήχη πολύ υψηλά και αυτή εδώ η εκδοχή είναι πολύ μακριά από το να τον φτάσει. Για κάποιον που έμαθε κάθε λέξη από τις παλιές ταινίες μιούζικαλ της Disney, οποιαδήποτε επιστροφή της Mary Poppins δεν θα φτάσει το πρωτότυπο. Υπάρχουν παραλληλισμοί στη νέα ταινία για τα πάντα με το πρωτότυπο χωρίς όμως ποτέ...