Πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας οτι είμαι οπαδός του Ράσελ Κρόου. Έχει κάνει πραγματικά υπέροχη δουλειά στη διακεκριμένη καριέρα του. Ωστόσο, αυτή η ταινία δεν είναι σίγουρα μία από αυτές. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με μια πλοκή που σας τραβάει το ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς το ίδιο σενάριο είναι γεμάτο με τρύπες, ασυνήθιστα γεγονότα και την ελαφρά υπερβολή της "έκρηξης" του Ράσελ Κρόου....
Μόνο που οι γενναίοι δεν τα πήγαν και πολύ καλά στο box office και δεν έλαβαν πάρα πολύ καλή κριτική για τη σεζόν που κυκλοφόρησε η ταινία, οπότε αποδείχθηκε ότι δεν είχε μεγάλη επιτυχία στις δύο αυτές κατηγορίες. Ένα άλλο μειονέκτημα, είναι οτι τα πάντα βυθίζονται τόσο πολύ στη βαθιά αμερικάνικη κουλτούρα - πράγμα που δεν είναι τόσο κακό για τους Αμερικάνους, όμως για τους υπόλοιπους...
Σε 60 Δευτερόλεπτα (2000)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διασκευή του σεναρίου της πρωτότυπης και ομώνυμης ταινίας του 1974. Ο Νίκολας Κέιτζ με πολύ μαλλί ακόμα, δεν μπορεί να πει καν πειστικά τις ατάκες του και η σκηνική του παρουσία ταιριάζει περισσότερο σε αυτή ενός κομπάρσου παρά πρωταγωνιστή. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει χαρακτηριστικά στη σκηνή έξω από εστιατόριο που δούλευε η μητέρα του, όπου συζητά...