Θα μπορούσε να ονομαστεί και Battleshit. Είναι από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα θορυβώδες, κλισέ και αφόρητο κινηματογραφικό σκουπίδι που εκμεταλλεύεται το έργο των graphic artists για τους πελάτες της οθόνης που θέλουν να διασκεδάσουν. Ένας απλός τρόπος για να το περιγράψω, είναι ότι είναι βασικά ένα ναυτικό βίντεο στρατολόγησης 200 εκατομμυρίων...
Είναι όλα τόσο λάθος. Στο τρέιλερ έχουν κρατήσει μόνο τις σκηνές δράσης, οι οποίες είναι ελάχιστες στη ταινία καθώς η όλη της εξέλιξη είναι τόσο αργή και αδιάφορη με τον Μαρκ Στρονγκ στον ρόλο του διαπραγματευτή να κάνει ακόμα πιο τραγική τη κατάσταση υπνηλίας. Πραγματικά αδιάφοροι και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες (δεν εξαιρώ κανέναν μα κανέναν). Βασισμένη στην αληθινή ιστορία...
Στη Ρώμη Με Αγάπη (2012)
Σε ότι με αφορά, αυτή ήταν μια από τις καλύτερες παραγωγές του Γούντι Άλεν εδώ και χρόνια. Ασχολείται με ανθρώπους Ιταλούς και Αμερικανούς εγκλωβισμένους σε ποικίλες καταστάσεις στην αιώνια πόλη. Δεν είναι μόνο οι αστείες καταστάσεις, αλλά μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε πώς αυτοί οι άνθρωποι ξεφεύγουν από τις αντιπαραθέσεις για να ζήσουν μια κανονική ζωή. Από το απλό ζευγάρι...