Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Μια πραγματικά εξαιρετική συνέχεια που βασίζεται σε αυτό που δημιούργησε η πρώτη ταινία και εξακολουθεί να διαθέτει φανταστικά εφέ, ερμηνείες και δράση, ακόμα κι αν δεν έχουν βελτιωθεί ακόμη μερικά από τα προβλήματα σε σχέση με την αρχική. Το μεγάλο ζήτημα σε αυτές τις δύο ταινίες είναι ότι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες είναι πολύ μονοσήμαντοι και ήπιοι. Ο Gary Oldman είναι ο μόνος πολύπλοκος...
Ο Κύριος Μόρντεκαι (2015)
Βρετανικό, αρχικά χαζό φαινομενικά, χιούμορ όσο δε παίρνει! Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταινίας, που θα κάνει τον θεατή ή να τη λατρέψει ή να τη κλείσει τα πρώτα τρία λεπτά! Εγώ ανήκω στη πρώτη κατηγορία καθώς λάτρεψα και το χιούμορ και τους απίστευτα έξυπνους διαλόγους του Τζόνι Ντεπ. Η ταινία είναι άριστα σκηνοθετημένη σε μαγευτικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της...