Βρετανικό, αρχικά χαζό φαινομενικά, χιούμορ όσο δε παίρνει! Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταινίας, που θα κάνει τον θεατή ή να τη λατρέψει ή να τη κλείσει τα πρώτα τρία λεπτά! Εγώ ανήκω στη πρώτη κατηγορία καθώς λάτρεψα και το χιούμορ και τους απίστευτα έξυπνους διαλόγους του Τζόνι Ντεπ. Η ταινία είναι άριστα σκηνοθετημένη σε μαγευτικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της...
Όταν συναντάμε για πρώτη φορά τον κεντρικό χαρακτήρα του "Ο Νόμος της Αγοράς", αυτός βρίσκεται στη μέση ενός σεμιναρίου σε ένα τοπικό κέντρο εργασίας - προφανώς όχι το πρώτο του - και τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Μετά από σύσταση του συμβούλου του, έχει περάσει αρκετούς μήνες παρακολουθώντας μαθήματα για τη λειτουργία ενός γερανού κατασκευής, αλλά τώρα που τέλειωσε, ανακαλύπτει...
Ο Δικηγόρος του Διαβόλου (1997)
Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...