Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Είναι απολύτως σοκαριστικό το γεγονός ότι αυτή η ταινία κυκλοφόρησε στον σύγχρονο κινηματογράφο. Ο διάλογος ήταν φρικτός: κλισέ και προβλέψιμος. Όλη η ταινία ήταν, στην πραγματικότητα, προβλέψιμη και ο Ηρακλής δεν έχει σχέση με τον Ηρακλή που ξέρουμε, απλά χρησιμοποίησαν το ίδιο όνομα. Είδαμε τα τρέιλερ, πήραμε τη ταινία και σε περίπου δέκα λεπτά ξέραμε ότι ήταν κακή. Της δώσαμε...
Το Νησί του Φόβου (2015)
Δεν θα συνιστούσα αυτήν την ταινία αν και δεν είναι πάρα πολύ κακή. Αργή κίνηση για το πρώτο μισό, καθώς η πλοκή προσπαθεί να αναπτύξει την ιστορία. Ένας άπιστος σύζυγος αγωνίζεται να σώσει το γάμο του με εξωτικές διακοπές. Η σύζυγος πηγαίνει απρόθυμα και έχει όλους τους φόβους που αισθάνονται οι γυναίκες για έναν άπιστο σύζυγό της και δυσκολεύεται να τον συγχωρήσει. Καταλήγουν...