Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Ποιος θα πίστευε ότι οι σκηνές δύο ελαφιών, που κινούνται αργά μέσα από ένα χιονισμένο δάσος, θα μπορούσαν να είναι τόσο σημαντικές; Εκτός από τα όμορφα πλάνα της φύσης, υπάρχει ένα ιδιαίτερο νόημα σε αυτές, όταν αποδεικνύεται ότι και οι δύο πρωταγωνιστές ονειρεύονται οτι είναι ελάφια. Αυτή είναι η μαγεία του κινηματογράφου: να δίνει στις εικόνες ένα βαθύτερο συναισθηματικό νόημα...
Μόλις Χώρισα (2008)
Δυστυχώς η ταινία αυτή δε σώζεται με τίποτα! Δε λέω, έχει μεγάλα ονόματα. Από την άλλη, τα "μεγάλα" ονόματα που υπάρχουν στην Ελλάδα είναι τόσο πολλά... Η ιστορία; Πιο καθημερινή κι από τη δική σας! Οι χαρακτήρες; Αν εξαιρέσουμε τους δύο πρωταγωνιστές, κανείς από τους υπόλοιπους δεν βοηθάει λόγω υπερβολής. Το χιούμορ; Αφήστε καλύτερα... Με λίγα λόγια, αδιάφορη προς κακή. Την ίδια...